دوشنبه، اردیبهشت ۰۴، ۱۳۸۵

اول و آخر این مرحله دیدیم بس است


دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قصه‌ بی سر و سامانی من گوش کنید
گفت وگوی من و حیرانی من گوش کنید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شرح این آتش جان سوز نگفتن تا کی؟
سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده‌جویی بودیم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عقل و دین باخته، دیوانه‌ رویی بودیم
بسته سلسله سلسله مویی بودیم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود
یک گرفتار از این جمله که هستند نبود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت
سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت
یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اول آن کس که خریدار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او
داد رسوایی من شهرت زیبایی او
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بس که دادم همه جا شرح دلارایی او
شهر پرگشت ز غوغای تماشایی او
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد
کِی سر برگ من بی سر و سامان دارد؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چاره اینست و ندارم به از این رای دگر
که دهم جای دگر دل به دل‌آرای دگر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چشم خود فرش کنم زیر کف پای دگر
بر کف پای دگر بوسه زنم جای دگر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بعد از این رای من اینست و همین خواهد بود
من بر این هستم و البته چنین خواهد بود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکی‌ست
حرمت مدعی و حرمت من هردو یکی‌ست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قول زاغ و غزل مرغ چمن هر دو یکی‌ست
نغمه بلبل و غوغای زغن هر دو یکی‌ست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این ندانسته که قدر همه یکسان نبود
زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چون چنین است پی کار دگر باشم به
چند روزی پِی دلدار دگر باشم به
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عندلیب گل رخسار دگر باشم به
مرغ خوش نغمه گلزار دگر باشم به
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نوگلی کو که شوم بلبل دستان سازش
سازم از تازه جوانان چمن ممتازش
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آن که بر جانم از او دم به دم آزاری هست
می‌توان یافت که بر دل ز منش یاری هست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از من و بندگی من اگر اشعاری هست
بفروشد که به هر گوشه خریداری هست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به وفاداری من نیست در این شهر کسی
بنده‌ای همچو مرا هست خریدار بسی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است
راه سد بادیه درد بریدیم بس است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قدم از راه طلب باز کشیدیم بس است
اول و آخر این مرحله دیدیم بس است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بعد از این ما و سرکوی دل‌آرای دگر
با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو مپندار که مهر از دل محزون نرود
آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وین محبت به صد افسانه و افسون نرود
چه گمان غلط است این؟ برود، چون نرود؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چند کس از تو و یاران تو آزرده شود؟
دوزخ از سردی این طایفه افسرده شود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای پسر چند به کام دگرانت بینم؟
سرخوش و مست ز جام دگرانت بینم؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مایه عیش مدام دگرانت بینم؟
ساقی مجلس عام دگرانت بینم؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو چه دانی که شدی یارِ چه بی باکی چند؟
چه هوسها که ندارند هوسناکی چند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
یار این طایفه خانه برانداز مباش
از تو حیف است به این طایفه دمساز مباش
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
می‌شوی شهره، به این فرقه هم‌آواز مباش
غافل از لعب حریفان دغل باز مباش
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بِهْ که مشغول به این شغل نسازی خود را
این نه کاری‌ست مبادا که ببازی خود را
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در کمین تو بسی عیب شماران هستند
سینه پر درد ز تو کینه‌گذاران هستند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داغ بر سینه ز تو سینه‌فکاران هستند
غرض اینست که در قصد تو یاران هستند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باش مردانه که ناگاه قفایی نخوری
واقف کشتی خود باش که پایی نخوری
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گر چه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت
وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شد دل‌آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت
با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حاش لله که وفای تو فراموش کند
سخن مصلحت‌آمیز کسان گوش کند