!شمایل تو بدیدم، نه عقل ماند و نه هوشم

... گام هایم بلند اما لرزان

!و هر لحظه تو در برابرمی

،وقتی که بر می گردم و می نگرم

!باز جز تو کسی نیست

×××

... خاطرات روزهای بی بازگشت من ...

×××

... پناه بر فهم فراموشی

... امان از سکوت و خاموشی