هر چند که هدف اولیه من از داشتن وبلاگ، نوشتن به زبان فارسی و برای دلتنگی های شخصی خودم بود اما کم کم مثل تمام علایق بشری، هدف خام اولیه من رنگ و بوی تازه ای به خودش گرفت و حالا احساس می کنم که اینجا علاوه بر همدم بودن برام دوست داشتنی شده. با این وجود و بعد از سکون و سکوت نسبتاً طولانی که گریبانگیر اینجا شده بود، با یک تحول در ساختار وبلاگ قصد برگشت دارم. توی این مدت که کمتر می رسیدم بنویسم، نوشته های قبلی رو مرور کردم و عدم هماهنگی بین نوشته هامو یک ایراد دیدم. برای همین، از این به بعد اینجا رو اختصاص می دم به مطالب فرهنگی و هنری (تو بخون شعر). یه پا دو پا و مشق شب رو هم ساختم برای نوشته های ورزشی و نوشته های شخصی خودم. اطلس تصویری رو هم که قبلاً راه انداخته بودم و خیلی وقت بود که ساکن بود دوباره فعالش می کنم برای یکی دیگه از دوست داشتنی های همیشگی خودم؛ جغرافیا.
