!بد یُمن

ما بی چراغ٬ ما بی ترانه
!یا به قول شما: ما که بی همه چیز
هرگز به ماه٬ به مردم٬ به کلمه٬ کتاب و کبوتر٬
حتی به گلبن و گهواره ناروا نگفته ایم٬
اما آب همه دریاها را ما گریسته ایم٬
آخر یک دستمال کوچک چارخانه چه می کند!؟
شما که می دانید
هر وقت که بالای باغ پر گریه٬ چراغی روشن شد
علامت نابهنگام رازی از آواز امشب است؛
... یعنی که امشب نیز یکی از میان ما خواهد رفت