جمعه، دی ۰۹، ۱۳۸۴

چه نامرادیِ تلخی


وقتی درخت در راستای معنی و میلاد بر شاخه های لخت
پیراهن بلند بهاری دوخت با اشتیاق رفتم به میهمانی آینه
اما چشمم چه تلخِ تلخ پائیز را دوباره تماشا می کرد
...
و دیگر جوان نمی شوم
نه به وعده عشق و نه به وعده چشمان تو
و دیگر به شوق نمی آیم
نه در بازی باد و نه در رقص گیسوان تو